قیام اباعبدالله الحسین(ع) در کربلا، یک انقلاب بزرگ الهی است که پس از گذشته قرن‌ها، این انقلاب در حال نشر و گسترش است.
عاشورا،‌کربلا و محرم واژگانی است که از دوران کودکی همه مسلمانان به ویژه شیعیان به گوش خورده و با آن مأنوس شده‌اند.
عاشورا، امام حسین(ع) و قیام او برای ما مسلمانان درس‌های زیادی دارد، درس‌هایی که اگر خوب دریافت شود، می‌تواند شگفتی بیافریند.
عاشورا تنها مختص نشان دادن درد و رنج امام حسین(ع) و اهل بیت و یارانش نیست، بخش زیادی از آموزه‌های کربلا و عاشورا، به آزادگی، مردانگی، ایمان به حق و ایستادگی مقابل ظلم است حتی اگر قرار است جان عزیز فدا شود.
هر شخصی توانایی چنین رشادتی را نمی‌تواند داشته باشد چنین قیام و انقلاب متوحل کننده‌ای تنها در ید اختیار اولیا الله است حتی آنهایی هم که با امام حسین (ع) در قیام عاشورا از مدینه تا کربلا همراه و راهی شدند،‌ بسیاری از کاروان جدا شدند،‌ در راه برخی به کاروان حسین بن علی (ع) پیوستند و آنهایی هم که ماندند و به شهادت رسیدند، یاران واقعی حضرت بودند اما همان‌ها نیز اگر حسین و راه او نبود، چه بسا بیراهه می‌رفتند.
روزهایی را سپری می‌کنیم که فتنه‌هایی شکل گرفته و رفتارهایی از سوی برخی سر می‌زند که انتظارش نیز می‌رفت و در گذشته هم وحود داشته اما اکنون به برکت رسانه‌های گسترده و فضای مجازی شدیدتر شده و بی‌حرمتی‌ها به ساخت مقدس قرآن،‌پیامبر، ائمه اطهار و واقعه عاشورا و کربلا بیشتر دیده می‌شود چرا که رسانه‌ها بیشمار شده و تاثیر گذاری آنها افزایش یافته است.
کسی که به آیین و مقدسات یک ملت اهانت می‌کند،‌فریب خورده است،‌ نادان است یا شاید هم عمدی در کار است،‌اما هر چه هست، نشان دهنده حقانیتی است که اسلام و تشیع با خود دارد و هیچ ابهامی نمی‌توان برای آن یافت،‌هیچ نقطه کوری در تشیع علوی وجود ندارد اگر اتفاقی در صحنه کارزار نبرد حق و باطل دیده می‌شود،‌ یا تضاد و چند قطبی به وجود می‌آید، نشانه این است که راهی که در پیش داریم درست است.
نگرانی و دشمنی‌ها که با عقاید اسلام و تشیع می‌شود همه از سر بیچارگی آنهایی است که به قرآن کریم توهین می‌کنند یا عزای امام حسین (ع) را به تمسخر می‌‌گیرند و می‌گویند کربلا و عاشورا و امام حسین چه ارتباطی به ما دارد حال آن که همان‌هایی که چنین دیدگاه دارند و در رفتار و کردار خود نیز آن را بروز داده‌اند،‌ تابع محض فرهنگ غربی هستند که تنها راهی که می‌رود، مادی و دنیایی است که به پوچی می‌رسد.
معنویت و معرفت گم شده این روزهای انسان و انسانیت است، اسلام و تشیع این خلاء را در میان پیروانش پر کرده و اگر ارتباط مردم و البته مسئولان با آموزه‌های تشیع که برگرفته از روش و سیره پیامبر اکرم(ص) و ائمه اطهار(ع) است،‌ عمیق شود،‌ اتفاقات مهم و مثبتی در میان مسلمانان جهان به ویژه شیعیان و خاصه مردم شیعه ایران اسلامی خواهد افتاد که همه را مبهوت خواهد کرد.
دشمنی‌هایی که با ایران، اسلام و تشیع می‌شود، برای جلوگیری از رسیدن به آرمان‌هایی است که انقلاب اسلامی با الهام از قیام و انقلاب اباعبدالله الحسین(ع) و حکومت علوی امیر المؤمنین علی (ع) برگزیده و می‌رود تا جامعه آرمانی و معنوی ایران اسلامی را به انقلاب مهدی موعود متصل کند.
اگر می‌بینیم که در کشور اسلامی ایران افرادی پیدا می‌شوند و رفتارهای هنجار شکنانه از خود بروز می‌دهند و در ماه محرم که ماه عزای امام حسین است،‌ به ساحت مقدس ایشان اهانت می‌کنند،‌ همان اتفاقی است که فرهنگ منحط غرب برای انجام آن برنامه ریزی کرده و در قالب تهاجم و شبیخون فرهنگی به جامعه تزریق کرده تا استحاله کامل عقیدتی و فرهنگی را در کشور به دست بیاورد.
عقیده عمیق و ریشه دار، اجازه نمی‌دهد تحت تأثیر قرار گیرد بلکه تأثیر گذار هم می‌شود و اکنون سراسیمگی فرهنگ غربی، از این است که مکتب اسلام تشیع در حال گسترش است و روز به روز خواهان بیشتری پیدا می‌کند.
عاشور، کربلا و امام حسین، واقعه‌ای وحدت بخش، چنین واقعه‌ای را در هیچ آیین و مدهبی نمی‌توان یافت برای همین است که گفته شده این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست.
^{محمد صفری}