ساكتين فتنه ۸۸ “هل من ناصر”هاي ستون خيمه نظام و تنها پناه جمهور مردم را بي جواب گذاشتند؛ اما به يمن بصيرت و همت توده هاي مردم، روسياهي بر قاعدان و ساكتان و ترديدافكنان ماند.

يا ايهاالذين آمنوا اصبروا و صابروا و رابطوا و اتقوالله لعلكم تفلحون

اي كساني كه ايمان آورده ايد، (در برابر مشكلات و هوس ها) استقامت كنيد و در برابر دشمنان پايدار باشيد و از مرزهاي خود مراقبت كنيد و تقواي الهي پيشه كنيد، شايد رستگار شويد.

سالها از حماسه بزرگ دوازدهم محرم سال 88 گذشت.

نقطه عطف تعيين كننده اي كه به دنبال انتخابات پرشور و كم نظير ۲۲ خرداد و حوادث بعد از آن مسير آينده جمهوري اسلامي را به رغم بدخواهان و كج انديشان به سوي افق هاي پيشرفت و عدالت تثبيت كرد.

يوم الله نهم دي كه يادآوري اش كام دشمنان ديرينه ايران بزرگ را تلخ و جان دوستداران و دلبستگان انقلاب اسلامي در سراسر جهان را مسرور مي كند بيش از آنچه تاكنون به آن پرداخته ايم شايسته تبيين و تحليل است.

دستور قرآني «فذكرهم بأيام الله» تكليف همه ما را در زنده نگه داشتن حافظه تاريخي امت و حفظ تجربيات گرانسنگ ملت در مسير خويش به سوي كمال روشن مي كند و يوم الله ۹ دي از مصاديق بارز آن است.

ضروري است نكاتي را در سالگرد حماسه بزرگ ۹ دي متذكر شویم:

۱- همانگونه كه اصل ۹ دي را مردم به رغم قهر و سكوت و قعود برخي نخبگان رقم زدند، زنده نگه داشتن اين نقطه عطف نيز نبايد به نخبگان قاعد و مديران منفعل سپرده شود و روشن نگه داشتن اين چراغ فروزان فرا راه انقلاب اسلامي محتاج حضور هوشمندانه و همت بصيرانه همه فعالان جبهه فرهنگي انقلاب اسلامي است.

۲- نهم دي روز تجلي پيوند عميق جمهوريت و اسلاميت در نظام ولايي جمهوري اسلامي است. جمهور مردم به پاس پايمردي ولايت فقيه در حفظ قاعده نظام و پاسخ قاطع به اقليت ديكتاتور مآب و قانون شكن به صحنه

آمدند و شور حسيني خود در دلبستگي به اسلام ناب محمدي و نظام مردمي برآمده از مباني مكتب وحي و ولايت را به نمايش گذاشتند.

۳- فتنه ۸۸ مرضي بود كه بر جان نظام افكنده شد، اما بنيه محكم و كالبد قويم جمهوري اسلامي به مدد روح ديانتي كه در او موج مي زند آن را از سر گذراند.

مرض جاه طلبي، خودبيني، بيگانه پرستي و تكيه بر كافران و ظالمان. مرض حقارت در برابر بيگانه و تفرعن در برابر ملت. مرض دروغگويي و ادعاي صداقت، دموكراسي خواهي و نفي اكثريت، بر سر نيزه كردن قانونگرايي و زيرپا گذاشتن همه ساز و كارهاي قانوني. به ميدان آمدن براي حفظ قاعده بازي! و بازي با همه قواعد شناخته شده. دم زدن از رحمانيت و ترويج تنفر و كينه توزي، ادعاي ادب و به كار گيري سخيف ترين ادبيات و تندترين دشنام ها در مواجهه با رقيب سياسي. ادعاي مبارزه با سطحي نگري و اكتفا از دين به رنگ و هتك مظاهر دينداري از صوم و صلات تا عزاداري عاشورا.

بيماري فتنه ۸۸ گذشت اما پادزهر آن در كالبد قويم جامعه ديني ايران باقي ماند. تهديد به فرصت تبديل شد و تا مدتها جمهوري اسلامي را بيمه كرد.

۴- پديده ساكتين و قاعدين در فتنه ۸۸ از جمله عبرت آموزترين سرفصل هاي اين مقطع از تاريخ تكاملي انقلاب اسلامي است.

عناصري كه اگرچه به صراحت به جبهه دشمن نپيوستند ولي با سكوت خائنانه و يا سخنان دوپهلو و ترديد افكنانه خود راه را بر ابرهاي تيره فتنه گشودند و فراخوانها و هل من ناصرهاي ستون خيمه نظام و تنها پناه جمهور مردم را بي جواب گذاشتند؛ اما به يمن بصيرت و همت توده هاي مردم در پيوند با امام مظلوم خويش روسياهي بر قاعدان و ساكتان و ترديدافكنان ماند.

“كساني كه بخل مي ورزند، و آنچه را خدا از فضل خويش به آنان داده انفاق نمي كنند، گمان نكنند اين كار به سود آنهاست؛ بلكه براي آنها شر است؛ به زودي در روز قيامت، آنچه را نسبت به آن بخل مي ورزيدند، همانند قوطي به گردنشان مي افكنند و ميراث آسمانها و زمين از آن خداست؛ و خداوند از آنچه انجام مي دهيد آگاه است”.

ابرهاي فتنه محو شد و اين بار علاوه بر معاندان منافق، نقاب از روي قاعدان خائن نيز كنار رفت و مهر ننگ بر پيشاني هاي بعضاً پينه بسته آنان نيز براي ابد ماند.

۵- در فتنه ۸۸ بار ديگر آشكار شد كه ولايت فقيه ضامن مبارزه با خودكامگي نخبگان و اشراف و مدافع حقوق الهي مردم در برابر زياده خواهي مستكبران داخلي و خارجي است.

تضعيف ولايت فقيه، زمينه سازي براي مهار جمهوريت در چارچوب منافع غرب و غرب زدگان و تحكيم ديكتاتوري اقليت با تابلوي دموكراسي خواهي است.

در فتنه ۸۸ به روشني اثبات شد كه دشمنان ولايت فقيه همان متنفران از مردم ولايت مدارند و امامتي را كه رهبري قيام الناس براي عدالت است و رضايت عامه مردم را از قرباني منافع گروه هاي خاص نمي كنند مهمترين مانع منافع ويژه خود مي دانند.

فتنه ۸۸ در حالي به زباله دان تاريخ سپرده شد كه نظام اسلامي هم ظرفيت هاي عظيم خود براي پرشورترين و وسيع ترين مشاركت عمومي در تعيين سرنوشت را در انتخابات رياست جمهوري به نمايش گذاشت و هم اقتدار مردمي اش براي حفظ اصول و دفع انواع و اقسام تهديدهاي سياسي و اجتماعي را آشكارکرد.