شغل خبرنگاری که ما آن را پیشه کرده‌ایم، شغلی دشوار، پر التهاب، خطرناک و البته به دلیل نوع کار آن دلچسب است.
هر چند در شغل خبرنگاری،‌ هستند خبرنگار نماهایی که وجهه خبرنگاران را خدشه دار می‌کنند اما این وضعیت را می‌توان در همه مشاغل دید.
به باور بسیاری، خبرنگاران که در طول سال‌ها فعالیت حرفه‌ای خود فولاد آب دیده می‌شوند، می‌توانند افرادی تأثیر گذارتر در جامعه باشند به شرطی که به آنها بهای لازم داده شود.
روشن است که برگزاری یک جشنواره سالانه یا برگزاری نشست‌هایی از سوی دستگاه‌ها و وزارتخانه‌های کشور در تقدیر خبرنگاران یک کار سمبلیک است و این گونه برنامه‌ها برای آن که خبرنگاران و رسانه‌های کشور بتوانند بهتر و مناسب‌تر در زمینه کاری خود فعالیت داشته باشند، تأثیری ندارد.
با توجه به شرایط اقتصادی که به وجود آمده و اکثر جامعه را درگیر خود کرده، وضعیت اقتصادی موجود بر روی حرفه رسانه و خبرنگاری تأثیر مستقیم گذاشته و مهمترین مشکلی که رسانه‌های چاپی درگیر آن هستند، مسئله کاغذ برای چاپ روزنامه است.
روزنامه‌ها هزینه زیادی را برای تأمین کاغذ برای ادامه کار خود صرف می‌کنند و در این زمینه هم مسئولان مربوطه حمایتی از روزنامه‌ها انجام نمی‌دهند که بتوان به ادامه کار روزنامه‌های چاپی امیدوار بود.
و این تنها مشکل رسانه‌های چاپی نیست بلکه مسائل دیگری همچون بیمه خبرنگاران، حقوق و دستمزدهای اندکی که خبرنگاران دریافت می‌کنند، هزینه‌های دیگر از جمله مالیات و هزینه‌های دیگر رسانه‌ها به ویژه روزنامه‌ها را وادر به تعدیل نیرو کرده و اکنون اکثر روزنامه‌ها با حداقل نیرو به کار خود ادامه می‌دهند.
رسانه در جهان،‌از نظر دولت‌ها و سیاستمدارانی که در آن کشور حضور دارند، اهمیت بسیار بالایی دارد و می‌دانند که بدون رسانه نمی‌توان در عصر کنونی حکومت داری کرد به همین دلیل است که در کشورهایی که قصد تأثیر گذاری دارند، رسانه‌ها به شدت قوی هستند و می‌توانند اهداف و سیاست‌های حاکمان را تبلیغ، ترویج و القاء کنند.
قطعاً همگان به این امر واقف و معترف هستند که رسانه‌ها در ایران از یک ضعف شدید رنج می‌برند و این ضعف بیشتر به دلیل نبود حمایت‌های مادی و معنوی است. حمایت‌هایی که نخست باید از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که نهاد مستقیم حمایت کننده از رسانه‌ها است صورت گیرد سپس دیگر دستگاه‌ها و سازمان‌ها با همکاری نزدیک خود که باید بدون چشمداشت از سوی هر دو طرف باشد اتفاق بیفتد.
رسانه یک فرایند مناسب برای آسان‌تر کردن طرح مسائل،‌ مشکلات، ضعف‌ها و درد دل‌های مردم است تا به گوش مسئولان برسد.
اما این که آیا مسئولان زمانی را برای خواندن روزنامه و دیگر رسانه‌ها اختصاص می‌دهند مسئله‌ای است که باید از آنها پرسیده شود.
نکته‌ای که در این زمان که همزمان با روز خبرنگار  باید به آن تأکید و اشاره شود، مسئله جلسات هم اندیشی، مشورتی و بحث و حتی مجادله خبرنگاران با مسئولان است.
قاعدتاً برگزاری جلسات مشورتی، به هم افزایی دو طرف می‌انجامد به شرطی که این جلسات رسمی نباشد بلکه نشستی برای طرح موضوع و بیان واقعیاتی باشد که خبرنگاران و دست اندرکاران مطبوعات به دلیل نوع کاری که دارند، بیان کنند و مسئولان را نسبت به برخی مسائل که در جامعه وجود دارد، آگاه‌تر سازند.
قطعاً دست اندرکاران مطبوعات و خبرنگاران می‌توانند مشاوران خوبی برای برخی مسئولان باشند و مسئولان هم باید از این فرصت بهره ببرند چرا که خبرنگاران با سابقه،‌ تجربیات زیادی دارند که می‌توانند در اختیار بگذارند.
اما می‌بینیم که کمتر از این ظرفیت بزرگ استفاده می‌شود. هر چند دست اندرکاران مطبوعات و خبرنگاران هم باید در نظر داشته باشند که اگر با نهاد و سازمانی در جایگاه مشورتی با آنها قصد همکاری شد،‌ همان رویه‌‌ای که در شغل خبرنگاری دارند، داشته باشند  دستگاه‌ها و نهادها هم از آنها مطالبه مجیز گویی و تعریف و تمجید نداشته باشند که به حق فرموده‌اند«نزدیکان والی باید که‌ چاپلوس‌ نباشند؛ والی را بـیش از حد ستایش نکنند و کاری را که او‌ نکرده‌ به وی نسبت ندهند و این دست خود‌ والی‌ اسـت‌ که آنان را به این نحو بار‌ آورد‌.»
^{محمد صفری}