فرهاد خادمی
با پیشرفت تکنولوژی‌های جدید و مدرن و به میدان آمدن هوش مصنوعی در کسب و کارهای نوین و دیجیتالی، ضرورت دمیدن روح تازه‌ای در سازمان تأمین اجتماعی برای حمایت از فعالین و شاغلین در کسب و کارها بیش از گذشته احساس می‌شود.
تا چند سال پیش همه کسب و کارها در قالب محیط‌های فیزیکی و محصور در اندازه‌های مختلف از نظر سازمان تأمین اجتماعی موضوعیت و رسمیت داشت و بیمه شده به کسی اطلاق می‌شد که در یک محیط تحت عنوان کارگاه و یاب نگاه شاغل باشد.
کم کم با رایج شدن انواع کسب و کارهای آنلاین در بستر اینترنت عملا موضوعیت و موجودیت کارگاه دستخوش تغییرات اساسی شده و اینک هزاران شغل و شاغل بوجود آمده‌اند که در هیچکدام از تعاریف رسمی و سنتی سازمان تأمین اجتماعی و سایر سازمان‌های حمایتی نمی گنجند و وجود خارجی ندارند.
لذا به موازات پیشرفت‌های فناوری و تحولات بازار کار، دورکاری به عنوان یک الگوی نوین در کسب‌وکارها در حال گسترش است. این الگو به ویژه برای استارتاپ‌ها و کسبوکارهای نوآورانه مزایای زیادی به همراه دارد.
نیروهای فریلنسر و اصطلاحاً دورکار می‌توانند با ایجاد خلاقیت و انعطاف‌پذیری بیشتر به بهره‌وری شرکت‌ها کمک کنند که در این میان برای موفقیت این قشر، نیاز به تأمین حمایت‌های اجتماعی وجود دارد که ضرورت دارد مدیریت و ارکان سازمان تأمین اجتماعی در یک بازنگری کلی به این مشاغل توجه نمایند و آن‌ها را در قالب‌های حمایتی جدید قرار دهند.
۱. ایجاد برنامه‌های بیمه‌ای ویژه؛ این برنامه‌ها شامل بیمه‌های متنوع و نوآور به منظور پوشش نیازهای خاص نیروهای دورکار است.
٢- آموزش و اطلاع رسانی؛ برگزاری دوره‌های آموزشی برای آشنایی فریلنسرها با حقوق و مزایای خود و نحوه استفاده از خدمات بیمه.
٣- تشویق استارتاپ‌ها؛ ارائه مشوق‌هایی به استارتاپ‌ها برای استخدام نیروهای دورکار، نظیر کاهش حق بیمه یا تسهیلات مالی.
با توجه به شرایط فعلی و نیازهای جدید، امیدواریم سازمان تأمین اجتماعی توجه ویژه‌ای به این قشر داشته و برنامه‌های مؤثری برای حمایت از آن‌ها تدوین نماید.
