این روزها در حالی جهان معطوف به جنگ غزه و جنایات رژیم صهیونیستی است که در رویکردی مغایر با دیدگاه جهانی، جاستین ترودو، نخست‌وزیر کانادا، گفته است که دولت این کشور به تلاش برای قرار دادن نام سپاه پاسداران در فهرست «سازمان‌های تروریستی» ادامه می‌دهد.ترودو که در تورنتو و در مراسم چهارمین سالگرد انهدام پرواز ۷۵۲ سخنرانی می‌کرد، گفت برای پاسخگو کردن حکومت ایران راه‌های مختلف از جمله قرار دادن «مسئولانه»‌ سپاه پاسداران در فهرست سازمان‌های «تروریستی» را بررسی می‌کنیم. ترودو همچنین با انتقاد از جمهوری اسلامی ایران به دلیل «نقض حقوق بشر و بی‌ثبات کردن خاورمیانه» با حمایت از حزب‌الله، حماس و دیگر گروه‌های نیابتی از تحریم ۴۵۰ فرد و نهاد مرتبط با حکومت ایران توسط کانادا خبر داد. این سخنان با ادعای خونخواهی قربانیان هواپیمای اوکراینی در حالی از سوی سران کانادا و برخی کشورهای غربی مطرح می‌شود که در این زمینه چند نکته قابل توجه است:
ترودو در حالی ژست انسان دوستی و بشر خواهی گرفته است که کانادا کارنامه‌ای سیاه علیه بشریت دارد که گورهای دسته جمعی 150 هزار کودک بومی طی یک صد سال تا سال 1996 قربانی سیاست‌های نژادپرستانه دولت کانادا و انگلیس شده‌اند تنها بخش کوچکی از این کارنامه سیاه است که ترودو هرگز به خاطر آن عذرخواهی نکرده است. گزارش‌های سازمان ملل نشان می‌دهد که تبعیض علیه بومیان همچنان ادامه دارد و آنها از امکانات اولیه زندگی همچون آب و بهداشت و آموزش محروم بوده بگونه ای که از این وضعیت با عنوان نسل کشی سیستماتیک یاد می‌شود.
افرادی مدعی خونخواهی قربانیان هواپیمای اوکراینی شده‌اند که مدتهاست که کاسبکاری‌ و منفعت طلبی آنها برای همگان آشکار شده است که نمود عنیی آن حامد اسماعیلیون است.  او که زمانی مدعی سخن‌گویی خانواده‌های قربانیان هواپیمای اوکراینی بود، با افشای فساد مالی و سوء استفاده‌هایش از این پرونده برای اهداف شخصی، از سوی خانواده‌های مذکور طرد و مجبور به کناره‌گیری شد.اسماعیلیون که دیگر نه در داخل ایران و نه در میان اربابان غربی‌اش جایگاهی ندارد در فرصت‌طلبی جدید به دنبال کاسبی دیگری با خون همسر، دخترش و سایر قربانیان هواپیمای اوکراینی است و جالب اینکه مجددا به یکی از محورهای مصاحبه‌های بی‌بی‌سی و اینترنشنال تبدیل شده است، رفتاری که سیاسی‌ بودن جوسازی‌ها پیرامون دادگاه بین‌المللی دادگستری را تایید می‌کند.
رسانه‌های بیگانه از جمله فارسی زبانان معاند که با هدف ایجاد فضای آشوب و ناامیدی از آینده، هر روز به بهانه‌ای برای مردم ایران اشک تمساح می‌ریزند، تاکنون هیچ اشاره‌ای به سرنوشت پرونده‌های مشابه در دیگر کشورها نکرده‌اند.
هواپیمای مالزیایی در سال ‌۲۰۱۷ توسط روسیه در میانه جنگ اوکراین به اشتباه مورد اصابت موشک‌های روسی قرار گرفت و منجر به کشته شدن ۲۹۸‌نفر شد. ده سال پیش از آن هواپیمای بلاروس در سال ‌۲۰۰۷ در سومالی مورد هدف قرار گرفت و ۱۱‌نفر کشته شدند.سقوط پرواز روسی بر فراز دریای سیاه که از سرزمین‌های اشغالی به سمت روسیه در حال حرکت بود و هدف موشک اوکراینی قرار گرفت مورد دیگری بود که در سال ‌۲۰۰۱ رخ داد.هواپیمای کره‌جنوبی هم در سال ‌1983 توسط ارتش شوروی سابق مورد هدف قرار گرفت که بر اثر آن 269‌ نفر کشته شدند. در ۱۹۷۸هواپیمای بوئینگ ۷۰۷ کره‌ای از مبدأ پاریس به مقصد شهر سئول با حادثه‌ای مشابه مواجه شد.جالب توجه اینکه برای هیچ کدام از این پرونده‌ها رسیدگی دقیقی صورت نگرفته است.با این تفاسیر؛ شفافیت و صداقت ایران در خصوص این پرونده می‌تواند الگویی برای نهادهای بین‌المللی و سایر کشورها جهت پیگیری و به نتیجه رساندن پرونده‌های مشابهی باشد که همچنان بر زمین مانده است که البته پرونده جنایات آمریکا، انگلیس و همقطارانشان در افغانستان و عراق و… می‌تواند در صدر این ارزیابی‌ها قرار گیرد.اتفاقا شاید هراس از تبدیل الگوی ایران در بررسی مجدانه و صادقانه این پرونده به رویه‌ای جهانی و بازخواست کشورهای مذکور به خاطر آنچه در چند دهه گذشته رقم زده‌اند، یکی از دلایل هوچی‌گری‌ها و دروغ‌پردازی‌های رسانه‌های غربی باشد.
نکته پایانی آنکه رسانه‌ها و مقامات غربی در حالی با کلید واژه‌های نخ نما شده حقوق بشر مدعی حمایت از مردم ایران و خونخواهی قربانیان هواپیمای اوکراینی شده‌اند که یک سوال مهم مطرح است و آنکه آنانی که در برابر نسل کشی در غزه و قتل عام 2 میلیون 300 هزار فلسطینی ساکن این منطقه با هزاران زن و کودک شهید سکوت کرده و به حمایت از نسل کشی رژیم صهیونیستی می‌پردازند چگونه می‌توان به اشک تمساح ریختن آنها برای ایرانیان اعتماد کرد و ادعاهای حقوق بشری آنها را پذیرفت؟!
^{قاسم  غفوری}