آمریکا و تروئیکای اروپایی (فرانسه، انگلیس و آلمان) طی هفته گذشته موجی گسترده از ایران هراسی را به پا کردند. اقداماتی که دامنه آن را از در اولویت نبودن مذاکرات برجام تا ادعای حضور سرکرده القاده در ایران و انهدام پهپاد ایرانی در سوریه و متهم سازی ایران به نقض حقوق بشر و تهدید علیه امنیت منطقه و جهان تشکیل می‌داد. غربی‌ها در حالی با جنجال رسانه‌ای و آنچه فراخوان برای احیای آشوب و اغتشاش در داخل ایران می نامیدند تا صدور بیانیه مشترک شورای همکاری خلیج فارس با آمریکا با محوریت تهدید دانستن ایران تا ادعای پلیس انگلیس در باب تهدیدات تروریستی ایران و در نهایت موجی از جوسازی علیه ایران در نشست امنیتی مونیخ را اجرا کردند. در این بازی رسانه‌ای برگزار کنندگان نشست امنیتی مونیخ با کنار نهادن رویه بی طرفی در حالی دعوت از مقامات ایران را رد کردند که همزمان با ژست‌های حمایت از مردم ایران اپوزیسیون ادعایی که پس از نمایش مضحک جرج واشنگتن اعلام وجود کرده بود را به این نشست دعوت و پنل‌هایی به آنها اختصاص داد.
هر چند که غرب با زنجیره این رفتارها به دنبال اجرای ابعاد جدیدی از سیاست فشار برای تحمیل زیاده‌خواهی‌ها به ایران بوده است که این رفتارها پیامدهایی مغایر با هدف گذاری آنها را آشکار ساخته است.
نخست آنکه غرب همواره مدعی رویکرد مذاکراتی بوده و ایران به دوری از گفت و گو متهم می‌کرد. با توجه به ترکیب حاضران در نشست مونیخ به اذعان کارشناسان سیاسی، نشست مونیخ فرصتی برای نمایش چهره‌ای منطقی از غرب بود حال آنکه عدم دعوت از ایران عملا واهی بودن ادعای گفتمانی غرب را آشکار ساخت بگونه‌ای بسیاری از کارشناسان غربی این اقدام را نوعی فرار به جلوی غرب برای پاسخگو نبودن در برابر رفتارهای ضد مذاکراتی خود دانسته‌اند.
دوم آنکه غرب مدعی است که با تحریم و فشار، ایران به کشوری منزوی مبدل شده است حال آنکه قرار گرفتن ایران در کنار کشورهایی همچون چین و روسیه به عنوان محور گفتمانی غربی‌ها در نشست مونیخ از جمله اذعان به توان پهپادی و دفاعی آن خود سندی بر واهی بودن ادعای آنها در باب انزوای ایران است. این رویکرد چنان است که سران اروپا در نشست مذکور اذعان می‌کنند که ایران در کنار چین و روسیه به دنبال نظم نوینی در جهان هستند که با اهداف و نظم یک جانبه گرایانه غرب همخوانی ندارد.
سوم آنکه غربی‌ها در حالی در نشست مونیج ژست حمایت از مردم ایران گرفتند که سه شنبه هفته گذشته آلنا دوهان و اوبیورا اوکافور نمایندگان سازمان ملل در بیانیه‌ای اعلام کردند: قانونی بودن تحریمهای یکجانبه آمریکا علیه ایران طبق قوانین بین‌المللی مشکوک است، قانونی بودن اجرای فراسرزمینی آنها هم همین وضع را دارد. همچنان شرکت‌های خارج از ایالات متحده برای اجتناب از مواجهه با عواقب قانونی یا تجاری، خود را موظف به رعایت آنها (تحریم‌ها) می‌دانند. ایران تعداد زیادی بیمار مبتلا به تالاسمی دارد که در حین دریافت خون به داروهای تخصصی نیاز دارند. این داروها توسط شرکت سوئیسی Novartis تولید می‌شود که ترکیبات آن از شرکت فرانسویRoquetteFreresتامین می‌شود، اما به رغم ادعای آمریکا درباره عدم تاثیر تحریم‌ها بر کالاهای بشردوستانه، به گفته این کارشناسان سازمان ملل به دلیل ترس در بخش‌های پزشکی، تحویل و بیمه، داروها به دست ایران نمی‌رسد. پیش از این نیز خانم دوهان به عنوان گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در مورد تأثیر منفی اقدامات قهری یکجانبه در شهریور ماه گزارشی را به سازمان ملل ارائه کرد که بر اساس آن تحریمهای ضد ایرانی مغایر با تمام قوانین و مقررات بین‌المللی، بشر دوستانه، منشور ملل متحد و…عنوان شده و ضمن اذعان به تلاش‌های گسترده جمهوری اسلامی برای عبور از این تحریم‌ها با خودکفایی و تولید داخلی و نجات جان بیماران، ضمن درخواست لغو سریع این تحریم‌ها، خواستار آن شدکه آمران و عاملان این جنایت ضد بشری باید بازخواست و محاکمه شوند.
امروز برگزار کنندگان نشست امنیتی مونیخ تریبون را در اختیار همان سران اروپا و آمریکایی قرار داده‌اند که همچنان شدیدترین تحریم‌ها را علیه ملت ایران اعمال می‌کنند و جالب توجه تر آنکه افرادی که با نام حامیان مردم ایران و اپوزیسیون علیه جمهوری اسلامی در نشست مونیخ دعوت و به آنها تریبون داده شده است در همین اجلاس و سایر سخنان خود بر لزوم تشدید تحریم‌ها علیه ایران تاکید کرده‌اند. تحریم‌هایی که به اذعان نماینده ویژه سازمان ملل جنایت علیه بشریت بوده و امران و عاملان و مروجان آن باید مورد محاکمه و بازخواست قرار گیرند. اگر مبنای ادعایی برگزار کنندگان این نشست در باب تریبون دادن صادقانه باشد کشورهای غربی و آنچه اپوزیسیون تحت حمایت آنها عنوان می‌شود نه تنها نباید در صف تریبون داران باشند بلکه باید به جرم جنایت علیه بشریت بازخواست شوند.
نویسنده: قاسم غفوری
