مصیب شیرانی پژوهشگر و فعال محیط زیست مجری طرح احیايجنگلهايزاگرس هر مدرسه یک نهالستان
در این سالها هربار اخبار ناگواری به گوش می رسد تخریب و آتش سوزی در جنگهای شمال هجوم سوداگران و ویلا سازان و زمین خواران به عرصه های جنگلی و هجوم ریز گردهای و آفات، شخم و دیم کاری در زیر اشکوب جنگلهای که فرسایش خاک و ضعف و بیماری درختان در مقابل کوچکترین آفات را در پی دارد همه و همه این اتفاقات شوم تخریب و نابودی جنگل های ایران زمین واز جمله جنگلهای زاگرس را در پی داشته است که ما حصل آن از بین رفتن خاک و به دنبال آن هرز رفتن و نابودی منابع آب است و همچنانکه آب آبادنی ست، بی آب آوارگی و یرانی را برای ساکنان زاگرس در پی دارد. که به دنبال آن مهاجرت و حاشینه نشینی ودر شهر های بزرگ فقر و نا بسمانی، آینده مورد انتظار برای فرزندان زاگرس است.
ما میراث دار پدران خود نیستم و جنگل ها و منابع طبیعی و ذخار آبی زاگرس امانت آینده گان است. ماییم که سربلندی و افتخار و آرامش در بستر سبز و در جوار درختان استوار بلوط ویا فقر و بادیه نشینی و آوارگی در کنار دیوارهای غبار و دود گرفته شهرهای بزرگ را برای فرزندانمان ترسیم می کنیم. پس به عنوان فرزند کوچک زاگرس که شادی کودکانه من در کنار آتش افروخته در غروب سرد پاییز با مشتی از بلوط که پدرم در دستم می گذاشت به سرمستی و شور شادی مبدل می شد. برای برداشتن گامی کوچک برای ترسیم آینده توام با افتخار و سر بلندی و آرامش و احیای و زنده سازی دوباره بلوط زاگرس و جوشش دوباره چشمه ساران آن شما را دعوت به مشارکت در طرح احیای بلوط می نمایم. اولین همراهان ما در این گام دانش اموزان روستای سید محمد لردگان در استان چهار محال بختیاری و سرباز معلم دلسوز آنها منوچهر شیرانی که گام به گام در این طرح مشارکت کردند و سپس در استان خوزستان ایلام، کردستان، کهگیلویه و بویر احمد، فارس و…همراه شدندو نشان دادن که احیای زاگرس فقط به دست فرزندان زاگرس محقق می شود. این طرح اکنون 10 سال شده است. با هزاران بلوط، بنه و گونهای بومی جنگلی پرورش یافته توسط دانش آموزان در کلاس های درس و مدارس آنها گامی بلند برای آیندگان برداشته است. معلم عزیز دانش آموز فهیم امسال نیز همچون سالهای گذشته برای اجرای طرح احیايجنگلهايزاگرس دستان یاریگرتان را برای تولید نهال های بومی از جمله بلوط در مدارس و کلاس ها به گرمی می فشاریم. تا با همراهی همه فرزندان زاگرس به بذر های بلوط امید درخت تنومند و استوار بلوط شدن را هدیه کنم.
این روز ها بلوط زاگرس حال خوشی ندارد و در مقابل زیادخواهی انسان در حال سر خم کردن است برای او می گویم که
بلوط برای من سمبل پدر و استواری اوست که امدنش را در پاییز انتظار می کشیدم و آمدنش با مشتی از بلوط غریو شادی و آتش افرروزی در عصر پاییزبود.
دلم برای بلوط تنگ می شود.
برای سفیر گلوله هایش و برای آتشش
و برای شعلهای به آسمان کشیده اش
دلم برای کلاهک پیچیده در سرش
و برای استواریش
و برای سخاوتش
که قوت لا یموت لر است.
و برای گرمی اتشش
دلم برای بلوط تنگ می شود
من زاده کوههای بلوط خیز بخت یاریم
برای همین
دلم برای بلوط تنگ می شود
بلوط، به یاد می سپارمت
و نهال تورا به جان و دل به خاک می سپارمش
که انتظار را جوانه امید می زنی
دلم برای بلوط تنگ می شود
ای استوره استواری و نجات
ای بلوط،
برای کودکان زرد کوه و دنا
برای شادی روز گاران ما
برای رفع این غبار لعنتی
برای شادی کودکانه ام بمان
دلم برای بلوط تنگ می شود.
مصیب شیرانی1392( شیدا)
