هوشنگ نوبخت
این روزها، تیتر اول رسانه های رسمی و حرف محافل غیر رسمی در کشور، معرفی وزیران دولت جدید به مجلس برای گرفتن تائید است.
پس از روزها، رایزنی، بحث و جدل، لابی و پارتی، تردد و مراوده و تلاش گروه ها، اقوام، استان ها، جریان ها و احزاب برای کسب حداقل های سهمیه در دولت آقای پزشکیان، اسامی تعدادی از رجل سیاسی سراسر کشور برای تصدی وزارتخانه های مختلف منتشر شد.
ما ایرانی ها هم طبق عادت ناخوشایندی که داریم، بلافاصله شمشیر خود را تیز کرده و در فضای مجازی ولنگارمان هر ایده و نظری به ذهن مان آمد را منتشر کردیم و بسیار مشتاقانه، نقطه نظرات موافق و مخالف دیگران را هم چشم بسته به اشتراک گذاشتیم تا سهمی در ایجاد این فضای چالشی حاکم بر افکار عمومی داشته باشیم.
من بر اساس ذات رسانه ای ام، قبل از موعود، کسی را قضاوت یا تحلیل نمی کنم و کمی صبوری پیشه می کنم تا وزرا در وهله اول از فیلتر مجلس عبور کنند و سپس عملکرد کوتاه مدت شان را برای تحول های وعده شده زیر ذره بین می برم، اگر نمره مثبت گرفتند که همراهشان خواهم بود و در راستای رسیدن به اهداف شان قلم خواهم زد و اگر ناتوان نشان دادند، آن ها را منصفانه و شفاف نقد خواهم کرد و رئیس جمهور را به خاطر انتخاب نادرست اش به چالش خواهم کشاند چون معتقدم که کشور و ملت دیگر طاقت آزمون و خطا را ندارند.
اینک انتظار می رود که نخبگان، اهالی رسانه و کسانی که تریبون در دست دارند، به وزرای پیشنهادی دولت آقای پزشکیان اعتماد کنند و بگذارند که یک مسیر هموار برای ارائه برنامه هایشان مهیا باشد و چنانچه انتظارات را برآورده نکردند از طریق قانون و نمایندگان شان در مجلس، خواهان تغییر در کابینه شوند.
امیدوارم که این وزرای پیشنهادی بتوانند شعارها و وعده های داده شده آقای دکتر را محقق کنند و دوای تجویزی شان، کمی از درد کهنه این مردم بکاهد. انشالله
