ایجاد فرصت های شغلی یکی از اهرم های اقتصادی توسعه محسوب می شود ، اما اگر ایجاد فرصت های شغلی مناسب در راستای حمایت از نیازمندان باشد، نه تنها یک وظیفه انسانی و اخلاقی است، بلکه یک سرمایه‌گذاری هوشمندانه دو سویه برای توسعه اقتصادی و اجتماعی در جامعه نیز محسوب می شود. با فراهم کردن فرصت‌های شغلی متنوع برای این افراد نیازمند و دارای مشکلات اقتصادی، می‌توان آن‌ها را از وابستگی به کمک‌های مالی رهانید و به اعضای مولد و تاثیرگذار جامعه تبدیل کرد. این امر به کاهش فقر، افزایش تولید ناخالص داخلی، و ایجاد یک جامعه عادلانه‌تر و مرفه کمک می‌کند و از سویی باعث پیشگیری از آسیب های اجتماعی و افزایش حس تعلق و مسئولیت‌پذیری افراد دارای مشکلات اقتصادی نیز می شود.
یکی از نهادهایی که در طول این سال ها در راستای اشتغال نیازمندان فعالیت داشته است، نهاد کمیته امداد است.
کمیته امداد با برنامه ریزی های گسترده سعی کرده با روندی افزایشی باعث ایجاد اشتغال و خروج عزتمندانه و شرافتمندانه مددجویان از پوشش این نهاد شود.
در این برنامه ها سعی شده تا با استعداد سنجی، آموزش‌های فنی وحرفه‌ای و اعطای وام و حمایت های آموزشی و معنوی، زمینه توانمندسازی، خوداتکایی، استقلال اقتصادی افراد و خانوارهای نیازمند فراهم شود تا نیازمندان علاوه بر تامین معاش خود در تولید داخلی و اقتصاد جامعه نیز نقش موثری داشته باشند.
در ضمن اجرای طرح های حمایتی و متناسب با شرایط اقلیمی هر منطقه و استان، منجر به مهاجرت معکوس از شهر به روستا نیز می‌شود.
در این برنامه ها افراد تا حصول نتیجه مددجویان از حمایت های مادی، مشورتی و آموزشی این نهاد بهره مند خواهند بود. در حقیقت یكی از ویژگی های اشتغال زایی در کمیته امداد این است كه در كنار مددجو قبل از اینكه بخواهد كسب و كار مستقل راه اندازی كند، قرار می گیرد و در حین راه اندازی نیز توسط كارشناسان مشورت داده می شود و تا مرحله بعد از اجرای شغل، به مدت پنج سال نیز نظارت وجود دارد تا اطمینان پیدا شود طرح پایدار است و حتی بعد از خودكفایی خانواده نیز نظارت ها ، حمایت ها و مشورت ها توسط كمیته امداد ادامه خواهد داشت. در این مدت خدمات جانبی کمیته امداد مانند خدمات درمانی و بیمه ای نیز حفظ می شود تا اعضای خانواده احساس امنیت بیشتری داشته باشد.
به خاطر داشته باشیم این سیاست های هوشمندانه و جایگزینی تسهیلات به جای مستمری گامی موثر و چشمگیر در ایجاد اشتغال پایدار و کاهش تعداد مددجویان تحت پوشش این نهاد محسوب می شود.
به دیگر زبان اعطای وام و تسهیلات به جای مستمری به نیازمندان، علاوه بر حفظ عزتمندی و شان و جایگاه افراد، رویکردی آینده محور و توانمند‌سازانه‌تر است. این روش به افراد فرصت می‌دهد تا با ایجاد کسب‌وکار یا بهبود وضعیت شغلی خود، به استقلال مالی دست یابند و از چرخه‌ی وابستگی به کمک‌های مستقیم خارج شوند و برای سایر افراد خانواده نیز فرصت جدید شغلی ایجاد شود. وام‌ها، با ایجاد انگیزه و مسئولیت‌پذیری، می‌توانند به توسعه‌ی مهارت‌ها و افزایش اعتماد به نفس افراد کمک کنند و در نهایت، به بهبود شرایط اقتصادی و اجتماعی افراد جامعه منجر شوند. در مقابل، مستمری ممکن است در کوتاه‌مدت نیازهای اساسی را برطرف کند، اما در بلندمدت نمی‌تواند راه‌حلی پایدار برای ریشه‌کن کردن فقر باشد.
امیدواریم با سیاست های نوین کمیته امداد و برنامه های ریزی گسترده به ویژه در بخش آموزش و مشورت و حمایت پس از ایجاد شغل، زمینه کاهش مستمر و چشمگیر مددجویان این نهاد باشیم و روزی فرا برسد که دیگر هیچ مددجوی نیازمندی در کشور نداشته باشیم.
وحید حاج سعیدی
