جهان دیروز شاهد صحنه‌ای دلخراش بود که قلب و جان هر انسانی را به درد می‌آورد. دیروز رژیم صهیونیستی در صبح‌گاهان در دمادم نماز صبح مدرسه التابعین در مرکز غزه را که صدها نفر به عنوان منطقه امن به آن پناه برده برده بودند، به خاک و خون کشید. کودکان و زنان بی‌گناهی که به امید داشتن منطقه‌ای امن در این مدرسه که منطقه صلح نامیده می‌شود اسکان یافته بودند اما خوناشامان صهیونیست بار دیگر با خوی گرگ صفتی به بمباران این مدرسه پرداختند در حالی که باز هم دروغ حضور فرماندهان حماس را بهانه این تروریسم دولتی قرار دادند حال آنکه همچون گذشته دروغین بودن این ادعا بر همگان آشکار شد.  طی  ۱۰ ماه نسل کشی، تاکنون دست‌کم ۱۱۵ مدرسه و دانشگاه کاملا تخریب شده، ۳۳۲ مدرسه و دانشگاه به شکل جزئی آسیب دیده و نیز ۵۰۰ معلم و مدیر مدرسه، ۱۰۰ دانشمند و پژوهشگر و استاد دانشگاه و ۹ هزار دانش‌آموز و دانشجو به شهادت رسیده‌اند و هزاران دانش آموز از تحصیل محروم شده‌اند و این جنایت همچنان ادامه دارد.
کشتار جنون آمیز مدرسه التابعین چند درس مهم با خود به همراه داشته است. درس نخست آنکه رژیم صهیونیستی تحت هیچ شرایطی به هیچ تعهدی پایبند نیست و چنانکه بنای آن با کشتار و جنایت بنا نهاده شده بقایش را نیز در استمرار نسل کشی و آواره سازی می‌بیند لذا هر گونه دل خوش کردن به آتش‌بس یا مذاکرات سازش برای حل مسئله فلسطین و پایان کشتار غزه یک توهم و تصور خیالی بیش نیست.
درس دوم آنکه این جنایت در حالی صورت گرفت که به اذعان سازمان ملل و نهادهای مدنی، تسلیحات آمریکایی زمینه ساز این جنایت بوده است. آمریکایی که جمعه ادعای هماهنگی با قطر و مصر برای اجرای آتش بس را مطرح کرده بود چند ساعتی بیشتر به آن ادعا پایبند نبوده و در نهایت شریک جنایت صهیونیست‌ها در مدرسته التابعین شد. هریس نامزد دموکرات‌ها در انتخابات و معاون بایدن رسما اعلام کرده است که هرگز دست از حمایت رژیم صهیونیستی بر نمی‌دارد و کاخ سفید نیز از کمک سه و نیم میلیارد دلاری نظامی به این رژیم خبر داده است.
واقعیت میدان آن است که گفتار صلح و آتش‌بس صرفا دروغی کلامی برای فریب مردم آمریکا در آستانه انتخابات با دیو سازی از ترامپ و دلبر سازی از هریس است در حالی که در عمل هر دو دیوهایی هستند که هیچ تفکری جز حمایت از رژیم کودک کش صهیونیستی ندارند.
درس سوم سکوت کَر کننده نهادهای مدعی حقوق بشر، سازمان ملل و متاسفانه برخی کشورهای عربی و اسلامی در برابر جنایات رژیم صهیونیستی از جمله در مدرسه التابعین است. آنانی که به یک ابراز تاسف بسنده می‌کنند و در نهایت با سکوت و بی‌تفاوتیشان و حتی حمایت از این رژیم در کشتار هزاران انسان بی‌گناه مشارکت می‌کنند. اشک تمساحی می‌ریزند تا وجدان‌هایشان شب هنگام وقت خواب آرام گیرد و الا در عمل  تکه تکه شدن دهها هزار کودک فلسطینی برای آنها هیچ معنایی ندارد.
درس چهارم که برگرفته از سه درس قبلی می‌باشد بیانگر یک حقیقت است و‌ آن اینکه رژیم صهیونیستی و حامیانش گرگ‌هایی هستند که توبه‌اشان فقط مرگ است و هیچ امیدی به اصلاح رفتار آنها وجود ندارد. آنها موجوداتی هستند که صرفا زبان زور را می‌فهمند و مذاکره و گفت و گو برایشان صرفا ابزاری برای ادامه جنایت است. بر این اساس جمهوری اسلامی ایران که این روزها عزادار مهمان عزیزش شهید هنیه رئیس دفتر سیاسی حماس که در تروریسم دولتی صهیونیستی به شهادت رسیده است، بوده، تنها یک گزینه بیشتر ندارد و ‌آن پاسخگو کردن رژیم صهیونیستی و حامیانش در انتقامی سخت می‌باشد. فاجعه مدرسه التابعین نشان داد که هیچ راه آتش‌بسی وجود ندارد و تنها راه پاسخ نظامی به رژیم صهیونیستی و آنانی است که در کنارش قرار گرفته‌اند. در این میان کشورهای منطقه، جهان اسلام و آزادی خواهان جهان که خود را هوادار مردم مظلوم فلسطین می‌نامند، با حمایت از انتقام سخت ایران و جبهه مقاومت، می‌توانند نقشی در انتقام خون 14 هزار کودکی داشته باشند که مظلومانه با دنیایی از رویای کودکانه در حملات وحشیانه رژیم صهیونیستی با بمب‌های غربی به شهادت رسیدند. امروز جهان در آزمونی بزرگ قرار دارند یک راه آن است که با انتخاب طرف درست تاریخ در کنار ایران برای پاسخگوسازی رژیم صهیونیستی قرار گیرند  و یا آنکه در طرف نادرست تاریخ شریک نسل‌کشی غزه گردند. رژیم صهیونیستی و حامیانش گرگ‌هایی هستند که توبه‌اشان مرگ است و پاسخ سخت ندادن به آنها به معنای موج جدیدی از جنایت علیه بشریت خواهد بود.
^{قاسم  غفوری}