خبرنگاری در ظاهر شغلی پر طَمطَراق اما در باطن راه رفتن بر روی لبه تیغ نازکِ صداقت و عدالت است.
در عصر دیجیتال، انسان-رسانه و انبوه داده‌های درست و خطا، این خبرنگاران صادقِ راستین هستند که با توسل به قانون دسترسی آزاد به اطلاعات، عملکردها را شفاف می‌کنند. اصولاً خبر در مقام پاسخگویی به پرسش‌های اذهان جستجوگر شکل می‌گیرد، در روزگارِ رسانه‌های جدید که خبر در شکل صحیح، ناصحیح، وارونه و حتی کِذب، در کسری از ثانیه به سراسر جهان مخابره و در دسترس میلیاردها تَن قرار می‌گیرد، رسالت خبرنگاران برای تفکیک سره از ناسره و شناساندن و اعلام آن به مخاطب دشوارتر است.
این دیجیتالی شدن، همان قدر که مزایا داشته؛ معایبی نیز به همراه دارد؛ اگر در دام بهمنِ داده‌های غلط و جعلی بغلطیم و روایت‌ها به دست افراد غیر متخصص و خبره مخابره شود، ضربه مهلکی به رسانه و اعتماد مخاطب وارد می‌شود.
بی شک خبرنگاران که نقش انکارناپذیری در برقراری امنیت و آرامش جامعه دارند؛ چشم، گوش، زبان و همراهان و همکاران صدیق ما در انجام مأموریت هایمان هستند؛ گاه این رسالتِ خطیرِ خبرنگاری با اقدامات انتظامی-امنیتی پیوند خورده و در هم تنیده می‌شود.
خبرنگاران ما با بینش و آگاهی که لازمه اصلی این شغل پراهمیتِ خطر خیزاست، فراغ بال، آسودگی فکری و امنیت روانی را به جامعه هبه می‌کنند و اینگونه است که تاب‌آوری اجتماعی و آستانه تحمل شهروندان ارتقا می‌یابد.
فراجا آن زمان به اهدافِ خود که همان برقراری نظم و امنیت و مقابله با ناهنجاری‌های اجتماعی است به صورت شایسته و مطلوب می‌رسد که خبرنگاران را همگام و دوشادوشِ خود ببیند.
فراجا خود را از حضور اصحاب رسانه بی نیاز نمی‌بیند؛ چرا که بازنمایی و بازتابانیدن عملکرد مأموریت‌های پلیس توسط خبرنگاران برای شهروندان کمک شگرفی به بهبود روش‌ها در عرصه عمل می‌شود.
می‌دانیم اکنون زمانی نیست که به هر قیمت دنبال خریده شدن و خوانده شدن بود؛ بالاخره حقیقت راه خود را باز کرده و این صاحبان قلم هستند که نور را بر حقیقت می‌تابانند.
پلیس به دنبال احقاق حقِ حقوقِ تضییع شدگان و قربانیان است و خبرنگاران صدای بی صدایان و چه همپوشان و نزدیک است این دو رسالت به یکدیگر.
^{سردار منتظرالمهدی – معاون فرهنگی و اجتماعی پلیس}