در دنیای صنعتی امروز حمل و نقل استاندارد و دارای مختصات جهانی، یکی از شاخصهای مهم و قابل اعتنای توسعه یافتگی محسوب می شود و نقش مهمی در ایجاد تراز مثبت شاخص های اقتصادی و اجتماعی دارد. حمل و نقل اصولی و منسجم عوامل تولید را در شبکه پیچیده ای از روابط بین تولیدکنندگان و مصرف کنندگان به هم به گونه ای ساختارمند پیوند می دهد تا کالا یا محصول تولید شده در کوتاه ترین زمان و با بهترین کیفیت به دست مصرف کننده برسد.
حمل و نقل یکی از شاخص های برقراری عدالت و توزیع رفاه و ثروت نیز محسوب می شود و کلیدی حیاتی و استراتژیک در توسعه یک کشور است. چرا که بهبود حمل و نقل عمومی علاوه بر تقویت رشد اقتصادی کشور، بر کیفیت زندگی ساکنان مناطق کمتر برخوردار نیز تاثیرات مطلوبی دارد و فاصله این شهرها تا مرکز مانعی برای عدم دریافت خدمات و محصولات محسوب نمی شود.
از سویی حمل و نقل منظم و دسترسی سریع تأثیر عمده ای بر فعالیت های اقتصادی شرکت ها و کارخانجات دارد. بسیاری از مشاغل و صنایع به حمل و نقل کارآمد و سریع نیاز دارند تا بتوانند مواد اولیه و محصولات را تحویل و تهیه کنند و سرمایه گذاری های پایداری را حفظ کنند که می تواند درآمد ایجاد کند. رشد اقتصادی متکی به دسترسی به حمل و نقل قابل اعتماد و مؤثر است که گسترش تجارت را در طیف وسیع تری از سهامداران ممکن می سازد. حمل و نقل فرصت های زیادی را در بخش اشتغال ارائه می دهد
به هیمن اعتبار بخش حمل و نقل به صورت کوتاه مدت، میان مدت و دراز مدت بر شاخص های اصلی اقتصاد کشور مانند تولید کل، تولید در بخشهاي اقتصادي، اشتغال کل، اشتغال در بخشهاي اقتصادي، قیمت در بخشهاي مختلف اقتصادي و شاخص هزینه های زندگی اثر مستقیم می‌گذارد.
شایان ذکر است که آنچه به مسائل حمل ونقل اهمیت می بخشد نقش جامع و قاطع آن در كلیه سطوح زندگی است. مطالعات انجام شده توسط بانک جهانی تأکید دارد که بخش حمل و نقل با هموار کردن امر مبادله و تجارت، موجبات رشد را هم در سطح ملی و هم در سطح جهانی فراهم می آور د و زمینه هاي امکان دسترسی به رفاه و تسهیلات ملی را افزایش می دهد. از هنگامی که انسان از ابزار و ادوات سنگی و فلزي در فرآیند تولید استفاده کرد، دستاوردهایش بیشتر شد و محصول بیشتری بدست آورد. با افزایش تولید و پیچیده تر شدن آن، تقسیم کار بوجود آمد و عواملی چون پراکندگی جمعیت و افزایش تدریجی آن، تسلط و دست یازي به زمینهای قابل کشت دور و نزدیک، پیدایش تدریجی مراکز مختلف تولید که نتیجه آن افزایش برخی از محصولات نسبت به نیاز جمعیت مراکز تولید بود، سبب شد که افراد به فکر مبادله اضافه تولید مراکز خود بیفتند که در این صورت حمل و نقل نقش و جایگاهی ویژه پیدا کرد.
با این حال باید امیدوار بود توسعه حمل و نقل پایدار به گونه ای باشد که کمترین آسیب را برای محیط زیست داشته باشد و از همه مهمتر اینکه سهولت در حمل و نقل مانعی برای توسعه و پیشرفت مناطق کمتر برخوردار نشود!
وحید حاج سعیدی
