بهنام اسدی بختیاری

منشی : کارت خوان خراب است

همراه بیمار : پول نقد بگیرم بیارم ؟!

منشی  : شماره کارت و مبلغ و براتون می نویسم واریز کنید

همراه بیمار : این مبلغی که نوشتین ، آزاد حساب کردین؟!

منشی  با مهربانی:

ببخشید آقا ما کار داریم ، سرمون شلوغه ، نمی تونیم هر روز به هزار نفر  پاسخ بدیم

منشی ( برگِ یادداشت را می کَند و به دست بیمار میدهد ):  نفر بعد

#حرف_مردم

کیلومترها راه آمدیم تا بلکم پزشک متخصص فرزند  نارس ام که با کلی رنج و مشقت به دنیا آمده و در این گرانی و بی پولی و بی کاری ما را متحمل هزینه های هنگفتی کرده ببیند، وقتی پایمان را در مطب پزشک گذاشتیم منشی پزشک که خود را هم فرد  مهربانی نشان می داد اینگونه جیب خالی ما را تکاند .

حس کردم مغلوب بازاریابی حرفه ای اش شدم ، بدون زره ای تردید و کوچک ترین نق زدنی ،  تسلیم اش شدیم ، چیزی بیش از مبلغ مصوب و دولتی ،  برای دارو ، ویزیت و کرایه ماشین ، یک میلیون ازخواهرم قرض کردم ،یک چهارم اش شد ، فقط پولِ ویزیتِ خانمِ دکتر ، که به حساب شخص دیگری ،از بستگان خانم دکتر با گوشی انتقال دادم .

پول پوشاک ، دستمال مرطوب و شیر خشکی که با هزار زحمت و دردسر گیر می آید هم بماند .

نزدیک دوسال است که با خون و دل خوردن توانستم کمی پول جور کنم و ازدواج کنم، در هزینه های اجاره مسکن و خورد و خوراک مان مانده ایم.

به علت کار در عسلویه و بدی آب و هوای آنجا کلیه هایم سنگ ساز شده اند  ‌و دیگر نمی توانم آنجا کار کنم .

بی کارم و دنبال کار می گردم، به امید فردا و کار پیدا کردن از بس از دوستان و فامیل ام قرض کرده ام شرمنده ام، از پس هزینه هاي اینچنینی به سختی بر می آیم، نمی خواهم شما به خاطر نوشتن حرف های من دچار دردسر شوید، تو رو خدا اگر برای تان دردسر ساز است، منتشر نکنید، حس میکنم با شما که درد دل می کنم، کمی سبک می شوم، منتشر هم نکردید، نکردید. آخر آنها برای ما کاری نمی کنند، آقای اسدی  بارها و بارها فکر دزدی به سرم زد، اما خانواده ای هستیم که با زور بازوی مان  لقمه ای حلال و پاک درآورده ایم ، در گرمای سوزان بندرعباس و عسلویه و هر کجا که کار بود ، عرق ریخته ایم ، یک عمر آبرومندانه زندگی کردیم. حتی نمی توانم فکر دزدی را از ذهنم عبور دهم ، بارها که این فکر به ذهنم خطور می کرد با اورژانس ۱۲۳ تماس می گرفتم و می گفتم چه کار کنیم؛ چطور تحمل کنیم؟  آنها فقط مرا دعوت به صبر و تحمل می کردند ، دزدی کردن، یعنی ظلم کردن در حق کسی دیگر. دزدی کردن یعنی خیانت به خود و دیگری، به جامعه و نسل آینده.

نمی توانم، نمی توانم، این را برای تان نگویم  بی ربط با موضوع است و بحث را طولانی می کند، بد نیست بشنوید: کافی است به فناوران برای تعمیر ماشین مدل پایین تان مراجعه کنید و ببینید آنجا چطور مردم به جان هم افتاده اما انتظارمان از پزشکانی است که قرار است هوای مردم را داشته باشند.

گلایه دارم از همه زمین و زمان گلایه دارم که چه کردیم که چنین گرفتار شدیم .

باز هم می گویم اگر برایتان دردسر ساز است منتشر نکنید .

دلداریش می دهم ، به او یادآوری میکنم هر وقت در اینگونه شرایط ها گیر کردین یادتان باشد  شاید باشند کسانی که شرایطی بدتر از شما داشته باشند به هزار ترفند راهنمایی اش کردم تا شکرگزاری کند، تا حال درونی اش خوش شود حداقل کمی راحت شود

حریفش نشدم ، حق با او بود .

اما خودم به عنوان نویسنده این متن هم گلایه دارم ، باز فردا شکایت ، پشت شکایت به جرم سیاه نمایی و …و …که مرتب سر این چیزها بازخواست می شویم  و پرونده باز داریم.

از خودم گلایه دارم که چرا می نویسم و هشتگ می زنم #حرف_مردم

به یگانگی ایزد قسم اینها #درد_مردم است

این هشتگ درست است .از این به بعد هشتگ هایم  را درست تر خواهم کرد

می نویسم #درد_مردم  به جای #حرف_مردم