هوشنگ نوبخت
اين روزها مثل دهه هاى گذشته در اقصى نقاط دنيا شاهد جنگ هاى مختلفى بين كشورها و دولت ها هستيم.
بهتر آن است که بگوییم شاهد يک جنگ جهانى به شيوه نيابتى هستيم.
از نظر فرهنگى و اجتماعى اگر شرايط كنونى زمين را بررسى كنيم به اين نتيجه مى رسيم که هر چه لباس ها و ساختمان ها و ماشين هاى بشر شيک تر مى شوند خصيصه هاى وحشى گرى پنهانى و خوى استكبارى دولت ها و حکومت ها هم بيشتر مى شود.
روزگارى نهوچندان دور تشكيلاتى به نام سازمان ملل با ترفندهاى مختلف سعى در حذف يا کمرنگ کردن چالش ها بين كشورهاى مختلف داشت تا نگذارد که زمين به يک باغ وحش انسانى تبديل شود و با رايزنى هاى مختلف در تلاش بود تا خوى قدرت طلبى و زورگويى سياستمداران در اقصى نقاط دنيا را كنترل كرده يا به تاخير بيندازد اما از زمانى كه مقاصد شوم سياسى، قومى و مذهبى بر مديران سست عنصر اين تشكيلات جهانى سايه افكنده و پورسانت حضور و راى شان را از چند کشور و در راس آن ها آمريكا مى گيرند به واقع سازمان ملل تنها به يك نهاد نمادين و بى خاصيت تبديل شده است و چه بسا نبودش به نفع بسيارى كشورهاى دنيا باشد.
سازمان مللى که حتى متن بخشنامه هايش را با اجازه دولتمردان آمريکايى صادر مى كند.
تشكيلاتى با اين همه دار و دسته و اعضا مختلف که توان مهار شخص هارى مثل نتانياهو را ندارد همان بهتر كه از تنها هنرش كه ابراز تاسف است هم دست بردارد و بگذارد كشورها به شكل سنتى و كدخدا منشانه به رتق و فتق امورات شان بپردازند.
اين روزها سازمان به اصطلاح ملل در حالى هر روز تشكيل جلسه مى دهد و بيانيه صادر مى كند كه بيش از چهل كشور دنيا به صورت مستقيم و همين تعداد به شكل نيابتى درگير جنگ هاى خواسته يا ناخواسته اى هستند که ريشه و علت اصلى آن ها همين کشورهاى داراى حق وتو و اعضا اصلى همين سازمان مضحک جهانى هستند.
اميدوارم تمام دولت هاى مظلوم و ملت هاى آزاديخواه دنيا دست به دست هم دهند و با خروج از اين سازمان به نشانه اعتراض، اساس يک نهاد بين المللى سالم، مقتدر و بدون حق وتو را فراهم آورند.
سازمانى كه بتواند با اهرم هاى بين المللى و فشارهاى قانونى اش در مجامع و محاكم عدالت محور، جلوى اين همه خسارت و جنگ هاى ناجوانمردانه در دنيا را بگيرد
