چرا نمایندگان مجلس استان از پاسخگویی به سوالات رسانهها و خبرنگاران خودداری میکنند؟ آیا این موضوع به عدم شفافیت در عملکرد آنها مربوط میشود؟
آیا رسانهها به اندازه کافی در انعکاس مشکلات و چالشهای مردم و نمایندگان مجلس نقش دارند؟ چگونه میتوان این ارتباط را بهبود بخشید؟
رسانهگریزی نمایندگان مجلس چه تأثیری بر اعتماد عمومی به نهادهای دولتی و نمایندگان دارد؟
چه اقداماتی میتوان انجام داد تا نمایندگان مجلس به جای رسانهگریزی، با رسانهها همکاری بیشتری داشته باشند و به سوالات و دغدغههای مردم پاسخ دهند؟
رسانهها به عنوان پل ارتباطی بین مردم و نمایندگان، باید به درستی وظیفه خود را انجام دهند و نمایندگان نیز باید به این ارتباط احترام بگذارند.
به راستی تا کی باید شاهد سکوت معنادار و عدم پاسخگویی نمایندگان مجلس استان نسبت به سوالات و دغدغههای رسانهها باشیم؟ در دورانی که دسترسی به اطلاعات و شفافیت در عملکرد نهادهای دولتی از اهمیت ویژهای برخوردار است، رفتار نمایندگان در کنار گذاشتن رسانهها و گریز از پاسخگویی به سوالات خبرنگاران کاملاً غیرقابل قبول است.
رسانهها نه تنها پل ارتباطی بین مردم و مسئولین هستند، بلکه وظیفه دارند تا مشکلات و خواستههای مردم را به گوش مقامات برسانند. اما متأسفانه، برخی نمایندگان به جای تعامل و گفتوگو با رسانهها، به طریقی مرحلهای از عدم پاسخگویی را انتخاب کردهاند که نتیجهاش بیاعتمادی عمومی و کاهش احساس مسئولیت در قبال مردم است.
سوال اینجاست: آیا نمایندگان، که به نمایندگی از مردم انتخاب شدهاند، حقایق و مشکلات مردم را نادیده میگیرند یا قادر به پاسخگویی به پرسشهای منطقی نیستند؟ این نوع رفتارها فقط موجب عمیقتر شدن فاصله بین مردم و نمایندگان میشود و اعتبار نهاد مجلس را به چالش میکشد.
رسانه ها به عنوان رکن چهارم دموکراسی پاسخهای شفاف و سازندهای از نمایندگان خود باید دریافت کنند. این واقعیت که برخی نمایندگان ترجیح میدهند به جای رویارویی با پرسشهای رسانهها، در سایه بمانند، نشانهای از عدم تعهد به وظایف و مسئولیتهای خود است.
رسانهگریزی تا کی!؟
رسانهگریزی آسیبزا است و زمان آن فرا رسیده که نمایندگان مجلس به این موضوع توجه جدی داشته باشند. با عدم پاسخگویی به رسانهها، در واقع درهای ارتباط با مردم را بسته و امید به شفافیت و پاسخگویی را از بین میبرند. به راستی، این وضعیت تا کی ادامه خواهد داشت؟
رسانهها به عنوان صدای مردم شناخته میشوند. وقتی نمایندگان از پاسخگویی به رسانهها خودداری میکنند، بیاعتمادی عمومی به نظام سیاسی و نمایندگان افزایش مییابد.
رسانهگریزی میتواند ناشی از تمایل به عدم شفافیت در عملکرد و تصمیمگیریها باشد. پیامد چنین رویکردی، افکار عمومی را به شدت تحت تأثیر قرار میدهد و به شایعات و قضاوتهای نادرست دامن میزند.
انتظار میرود که نمایندگان مجلس استان چهارمحال بختیاری در برابر سوالات و انتقادات پاسخگو باشند. عدم ارتباط با رسانهها نه تنها مسئولیتپذیری را تضعیف میکند، بلکه به نوعی فرار از مسئولیت به شمار میآید.
اگر نمایندگان به دنبال برقراری ارتباطی مثبت و مؤثر با مردم هستند، لازم است که از رسانهها استقبال کنند و پاسخگوی دغدغهها و سوالات عمومی باشند. رسانهگریزی نه تنها به نفع نمایندگان نیست، بلکه میتواند به معنای دوری از مردم و دغدغههای آنها باشد.
این وضعیت باید تغییر کند و اکنون زمان آن است که نمایندگان با شجاعت و صداقت به رسانهها پاسخ دهند و از شفافیت دفاع کنند.
اوژن رئیسی