1404-02-20 01:34

جهت جستجو عبارت خود را در کادر روبرو وارد نمایید

اخبار ایران و استان

جاده‌های مرگ‌آور؛ آیا وزیر راه و شهرسازی صدای ما را می‌شنود!؟ آقای استاندارصدای مارابه گوش وزیر راه برسانید

به دنبال شرایط ناایمن جاده‌های استان چهارمحال و بختیاری، از جمله جاده‌ شهرکرد به شلمزار کارون ۴، باید به وضعیت خطرناک این مسیر توجه ویژه‌ای داشت. این جاده‌ به دلیل عدم استانداردهای لازم و نبود زیرساخت‌های کافی،سالهاست بابی مهری‌ و بی توجهی وعدم احساس مسئولیت تبدیل به جاده‌ی مرگ‌بار شده‌است وهرروزه جان جوانان و مسافران را در خطر می‌اندازد.

جاده‌های مرگ‌آور؛ آیا وزیر راه و شهرسازی صدای ما را می‌شنود!؟ آقای استاندارصدای مارابه گوش وزیر راه برسانید

به دنبال شرایط ناایمن جاده‌های استان چهارمحال و بختیاری، از جمله جاده‌ شهرکرد به شلمزار کارون ۴، باید به وضعیت خطرناک این مسیر توجه ویژه‌ای داشت. این جاده‌ به دلیل عدم استانداردهای لازم و نبود زیرساخت‌های کافی،سالهاست بابی مهری‌ و بی توجهی وعدم احساس مسئولیت تبدیل به جاده‌ی مرگ‌بار شده‌است وهرروزه جان جوانان و مسافران را در خطر می‌اندازد.

به دنبال شرایط ناایمن جاده‌های استان چهارمحال و بختیاری، از جمله جاده‌ شهرکرد به شلمزار کارون ۴، باید به وضعیت خطرناک این مسیر توجه ویژه‌ای داشت. این جاده‌ به دلیل عدم استانداردهای لازم و نبود زیرساخت‌های کافی،سالهاست بابی مهری‌ و بی توجهی وعدم احساس مسئولیت تبدیل به جاده‌ی مرگ‌بار شده‌است وهرروزه جان جوانان و مسافران را در خطر می‌اندازد.

با توجه به تصادفات مکرر و آمار نگران‌کننده حوادث در این مسیرها، ضروری است که مسئولین به ویژه وزیر راه و شهرسازی به میدان بیایند و اقدامات لازم را برای ارتقاء ایمنی این جاده‌ انجام دهند. لازم است  مسئولین از این جاده‌ بازدید کنند تا به عمق مشکلات پی ببرند و در راستای بهبود وضعیت جاده‌ها برنامه‌ریزی‌های عملی و فوری انجام دهند.

خانم دکتر مالواجرد وزیر محترم آیا شما از آمار تلخ کشته‌شدگان جاده‌های مرگ‌آور استان چهارمحال و بختیاری مطلع هستید؟ چند نفر دیگر باید جان خود را در این مسیرها از دست بدهند تا توجه مسئولین جلب شود؟ آیا درد و رنج خانواده‌های این قربانیان برای شما قابل درک است؟ در این روزها، هر روز  خبری ناگوار از حوادث رانندگی به ما می‌رسد و جامعه به سوگ جوانانی می‌نشیند که بدون هیچ‌گونه خطایی جان خود را از دست می‌دهند.

چرا باید این مردم، به خاطر سهل‌انگاری در بهسازی جاده‌ها و نبود امکانات ایمنی، عزادار شوند؟ گناه این مردم چیست که باید روزها و شب‌ها در جاده‌های خطرناک تردد کنند؟ آیا این واقعاً اتفاقی است که در قرن بیست و یکم در کشور ما باید با آن مواجه شویم؟

آیا سکوت و بی‌تحرکی در برابر این بحران قابل قبول است؟ آیا باید منتظر بمانیم تا دوباره خبر تلفات انسان دیگری به گوش برسد و دلمان برای از دست‌رفتن جوانان این دیار بسوزد؟

ما نه تنها نیازمند بازدید حضوری شما از این جاده‌ها هستیم، بلکه به جد تقاضا داریم که برنامه‌های مشخص و عملی برای ارتقای ایمنی و بهسازی آنها ارائه شود

ما خواستار مسئولیت‌پذیری و اقدام سریع از سوی شما هستیم. زندگی و امنیت مردم این دیار به چنین اقداماتی وابسته است. لطفاً این پیام را جدی بگیرید و به عنوان یک الزام ملی به آن پرداخته شود.

توقع داریم که به‌جای برگزاری جلسات و گفتگوهای بی‌پایان، اقدامات عملی و جدی انجام دهید. برای جلوگیری از تکرار چنین حوادثی، نیاز به بهبود زیرساخت‌های جاده‌ای، نصب علائم راهنمایی، و ایجاد مناطق امن و استاندارد داریم. مردم این دیار دیگر نمی‌خواهند عزادار عزیزانشان شوند.ریشه مشکلات را شناسایی کنید و برای تغییرات اساسی برنامه‌ریزی کنید. نیاز به یک اقدام جدی و مسئولانه داریم تا دیگر هیچ انسانی در این جاده‌ها قربانی نشود.

اوژن رئیسی

اشتراک گذاری در facebook
اشتراک گذاری در twitter
اشتراک گذاری در linkedin
اشتراک گذاری در telegram
اشتراک گذاری در email
اشتراک گذاری در whatsapp

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *