اگرچه زیرساخت انواع گوناگونی دارد و هرکدام به جای و ارزش و اهمیت فراوان دارند،اما زیرساخت های عمرانی در استان چهارمحال و بختياري به دلیل برخی بی توجهی ها و ضعف در مدیریت زیرساخت ها دچار کمبود ها و آسیب ها ی مزمنی شده اند که چون دردی کهنه، نقشی بازدارنده در توسعه این استان بازی می کنند. از مهترین و اولویت دار ترین زیرساخت های این استان در حوزه عمرانی راه ها هستند.
به طور کلي زیرساخت‌های عمرانی، از جمله جاده‌ها و پل‌ها، سدها و کانال‌ها، بنادر و فرودگاه‌ها، و راه‌آهن‌ها، نقش حیاتی در توسعه جوامع دارند. این زیرساخت‌ها با تسهیل حرکت افراد و کالاها، بهبود ارتباطات فیزیکی بین مناطق را فراهم می‌کنند و به توسعه اقتصادی و بهبود کیفیت زندگی اجتماعی و اقتصادی کمک می‌کنند.
استان چهار محال بختیاری به دلیل نبود اهتمام جدی در مدیریت زیر ساخت ها، به ویژه در حوزه راه های ارتباطی، نتوانسته است ، راه توسعه را در حداقل ها هم طی کند. شاید یکی از مهمترین مانع پرداختن به این مهم، ساخت پاخت های ذي نفوذان و منفعت طلبانی بوده که اجازه تصمیم گیری های درست را به مدیران دلسوز نداده اند. اهالی ساخت و پاخت برای رسیدن به مطامع سیاسی و اقتصادی خود و احزاب یا بستگان خود، ادارات ذیربط در امور راه و مسکن و … را هدف زدوبند خویش قرار می دهند و در بهار تقسیم مَناصب،با فشار بر مدیران افراد ناتوان اما گوش به فرمان خود را در این گونه ادارات جا می دهند تا راه را برای حصول منافع خویش هموارنمایند.
لازم است در ایام آغاز به کار دولت چهاردم و چینش مدیران در استان، استاندارمحترم و تیم مشاوره ای ایشان، در راستای توجه به اهمیت زیرساخت های استان مانند مسکن و جاده ها و حمل ونقل. نقش پیش نیازی زیرساخت ها در ارایه خدمات توسعه ای را جدی تر گرفته شود و اجازه ندهند چون گذشته، کسي بر سر زیرساخت های این استان ساخت و پاخت نماید.
علی حسین نظری
