او می گوید: در حوزه فنی مهندسی نیزبا توجه به اینکه یک کشور نفت‌خیز به شمار می‌رویم یکی از زمینه‌های فعالیت را صنعت نفت قراردادیم و در این صنعت فناوری‌های بسیار مناسبی را تولید کردیم که ازجمله آن‌ها می‌توان به دکل‌ها و مته‌ها های حفاری اشاره کرد.
رئیس جهاددانشگاهی گفت: از دیگر زمینه‌های مطلوب فعالیت ما ترکیبی از برق و مکانیک بود و با توجه به اینکه صنعت ریلی، مترو و قطار شهری و بین‌شهری به‌سرعت در کشورمان درحال‌توسعه بود تصمیم گرفتم روی پیشرفته‌ترین بخش این صنعت (سیستم رانش) که می‌دانستیم دیگران نمی‌توانند به آن ورود کنند، فعالیتمان را آغاز کردیم.
در زمان تصویب برنامه ششم با پیشنهاد جهاددانشگاهی در زمینه تولید قطار ملی با ۸۵ درصد بومی‌سازی و ساخت آب‌شیرین‌کن‌ها با ۷۰ درصد تولید داخلی موادی را در این برنامه به تصویب مجلس شورای اسلامی رساندیم که خوشبختانه با حمایت معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری و حمایت جهاددانشگاهی و تأمین منابع این پروژه تعریف شد.
طیبی اضافه کرد: در این پروژه یک رام قطار هفت واگنه مترو ساخته شد و بدنه قطار توسط واگن سازی تهران، سیستم رانش توسط جهاددانشگاهی و سایر بخش‌ها توسط دیگر شرکت‌های ایرانی ساخته شد و حداکثر طی ۱۸ ماه توانستیم آن را به بهره‌برداری برسانیم که هم‌اکنون در حال انجام تست‌ها و استاندارد‌های حرکت آن هستیم که به دلیل کمبود امکانات تست‌ها کمی طولانی‌تر شده است و امیدواریم در خرادماه آماده مسافر گیری شود.
او گفت: امروز تولید قطار ملی مورد تائید وزیر کشور قرار گرفت و ایران در شرایطی قرار دارد که در بعضی زمینه‌ها که اقتصادی است باید خودکفا شود و جهاددانشگاهی تعداد زیادی از فناوری‌ها را انتخاب کرده است و تعداد بسیاری از آن‌ها به نتیجه رسیده و تعدادی نیز در حال نتیجه گرفتن است که امیدوارم امسال هم سه تا چهار پروژه بزرگ دیگر را شروع کنیم.
طیبی افزود: یکی از پروژه‌هایی که علاقه‌مند هستیم آن‌ها را انجام دهیم قطار‌های پرسرعت بین‌شهری است تا فاصله بین شهر‌ها با سرعت بیشتری طی شود.
سرعت عمومی این قطار‌ها در جهان ۳۰۰ کیلومتر در ساعت است و ما این توانایی راداریم که حداکثر ظرف مدت ۱۸ ماه بتوانیم یک رام قطار سه واگنه را با سرعت ۳۰۰ کیلومتر در ساعت بسازیم، البته ریل‌های کشورمان توان ۲۰۰ کیلومتر سرعت رادارند که می‌توان پروژه را با همین سرعت آغاز کرد.
او اضافه کرد: مجموعه جهاددانشگاهی می‌خواهد بگوید که توان انجام کار‌های بزرگ در کشور وجود دارد و این نهاد به سهم خود توانسته است فناوری‌هایی را تولید کند که جز دانش روز دنیا به شمار می‌روند و موردنیاز کشورمان هستند.
اگر حمایت‌ها وجود داشته باشد حداکثر طی دو برنامه پنج‌ساله در کشور می‌توانیم به همه اهداف و نیاز‌ها دست‌یابیم که در این صورت جوانان این کشور همه صاحب شغل آبرومند و متناسب با شأن و منزلت خواهند شد و حتی آن‌هایی که مدرک‌های غیر مرتبط دارند نیز با آموزش مهارتی می‌توانند شغل موردنظر را پیدا کنند، اما به شرطی که از ظرفیت داخلی استفاده شود و کار را نیز به کاردان‌ها سپرده شود.
